Ἡ Νοσταλγὸς τοῦ Ἀλεξάνδρου Παπαδιαμάντη εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα διηγήματα τοῦ σκιαθίτη συγγραφέα. Ἥρωες τοῦ διηγήματος εἶναι ὁ Μαθιός, ἕνας νέος 18 ἐτῶν καὶ ἡ Λιαλιὼ μιὰ εἰκοσιπεντάχρονη κοπέλα ποὺ ἦταν παντρεμένη μὲ ἕναν πολὺ μεγαλύτερό της ἄνδρα, τὸν μπάρμπα - Μοναρχάκη. Ὁ Μαθιὸς εἶναι κρυφὰ ἐρωτευμένος μὲ τὴ Λιαλιὼ καὶ κάποιο βράδυ ἡ κοπέλα τοῦ προτείνει νὰ κάνουν ἕνα περίπατο. Περπατώντας κοντὰ στὸ γιαλὸ ἡ Λιαλιὼ ἐκφράζει τὴν ἐπιθυμία νὰ μπεῖ σὲ μιὰ βάρκα καὶ νὰ φύγει μακριά, πρὸς τὸν τόπο καταγωγῆς της. Ὁ Μαθιὸς τῆς προτείνει νὰ πάρουν μιὰ βάρκα καὶ νὰ φύγουν μαζί. Ἡ Λιαλιὼ νοσταλγεῖ τὸν τόπο της καὶ δὲν ἀντέχει νὰ ζεῖ πλέον μακριὰ ἀπὸ τοὺς δικούς της. Ὁ Μαθιὸς ντροπαλὸς καὶ ἱπποτικὸς ταυτόχρονα δὲν τολμᾶ νὰ ἐκφράσει τὸν ἔρωτά του γιὰ τὴν κοπέλα καὶ ρωτᾶ νὰ μάθει περισσότερα γι᾿ αὐτήν. Ὅμως καθὼς ξεμακραίνουν μὲ τὴν κλεμμένη βάρκα, γίνεται αἰσθητὴ ἡ ἀπουσία τῆς Λιαλιῶς. Ὁ μπάρμπα - Μοναρχάκης μαζὶ μὲ ἄλλους ἄνδρες παίρνουν μιὰ μεγάλη βάρκα (μιὰ σκαμπαβία) καὶ ἀρχίζουν νὰ καταδιώκουν τοὺς δύο «δραπέτες». Τελικὰ οἱ διῶκτες προλαβαίνουν τοὺς δύο νέους στὴν παραλία τοῦ Ἁγίου Νικολάου καὶ ἡ Λιαλιὼ ἐπιστρέφει στὸ σύζυγό της λέγοντας στὸν Μαθιό, ὅτι ἂν ἦταν λίγο μεγαλύτερος στὴν ἡλικία καὶ πέθαινε ὁ σύζυγός της θὰ τὸν ἔπαιρνε ἄντρα. Ὁ Παπαδιαμάντης σὲ αὐτὸ τὸ διήγημα μᾶς περιγράφει ἕνα εἰδύλλιο μεταξύ των δύο νέων, τὸ ὁποῖο εἶναι ἐκ τῶν προτέρων καταδικασμένο σὲ ἀποτυχία. Ἡ νοσταλγία τῆς Λιαλιῶς γιὰ τὴν πατρίδα της καὶ ὁ κρυφὸς ἔρωτας τοῦ Μαθιοῦ περιγράφονται παραστατικὰ καὶ τὸ διήγημα εἶναι γεμάτο ἀπὸ λυρικὲς περιγραφὲς τοῦ νυχτερινοῦ τοπίου. Ἡ γλώσσα τοῦ διηγήματος εἶναι ἡ λόγια γλώσσα ποὺ χαρακτηρίζει τὴ πεζογραφία τοῦ Παπαδιαμάντη, ὅμως οἱ διάλογοι εἶναι ζωντανοὶ καὶ διατυπώνονται στὴ λαϊκὴ γλώσσα τοῦ νησιοῦ του, διανθισμένοι μὲ ἀρκετὰ ἰδιωματικὰ στοιχεῖα.